این گل نوشته هایی است از یک یار اسمانی که گامی در زمین دارد و قدمی بر آسمان

دل نوشته هایی از جانباز سرفراز حاج محسن چینی فروشان تقدیم به شما

سلام

اوضاع عجیبی است

نه می توانیم بمیریم تا دیگران بمانند

و نه می توانیم بمانیم تا دیگران بمیرند

وقتی می گوییم :"کانال"

سرمایی ها یاد کولر می افتند

دیپلماتها یاد سوئز

سیاستمدارن یاد شبکه های تلوزیونی

اما آسمونیا یاد " گردان حنظله "

کانال کمیل در فکه و یاد 5 روز تشنگی

کسایی ، زندشون " موی دماغه !"

مرده شون " چشمو چراغه !"

روزگاری " دیوار گوشتی بودن !

الان " زیگیل "

برای سلامتی آسمونیای قطع نخاع که نزاشتن ستون نظام خم بشه

صلوات

یه اسمونی که قبلاً توی اسارت ، عراقیا کمرشو شکوندن تا یه مرگ بر .... بگه

حالا کمرش زخمی بی تفاوتی ماست

دیدمش می گفت :

امشب روم نمیشه برم خونه ،

آخه صاحبخونمون اخطار داده اثاثیه مونو جمع کنیم و الا ........

یه رفیقی می گفت : نگذارید پیشکسوتای جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی ....!!!1

بگذریم قیمت دلار چنده ؟

..........................................................

سرفه امانشو بریده بود !
عجب حالی دارن " آسمونیا "!

با لشتشو رو دهننش فشار می داد تا اطرافیان بیدار نشن - سنگینی روپاهاش حس کرد-ن
گا کرد فاطمه پاهای بابا رو تو بغل گرفته بود و خوابیده بود - مث اینکه دیگه نمیشه پرید!
روزی باید "جان داد" تا دیگران بیدار شوند و روزی دیگر " جان کند " تا آسوده بخوابند!